عکاسی در خانه‌ی ما کار سختی است؛ سوژه اگر من باشم که کسی نیست عکس بگیرد. سوژه اگر علی باشد که تصویرش ممنوعیت شرعی دارد چون وقتی خودمان در خانه هستیم مثل ابوالبشر لباس می‌پوشد. سوژه اگر حوا باشد یکراست می‌آید پشت دوربین کنار من می‌ایستد تا مانیتور دوربین را تماشا کند. سوژه اگر مروا باشد با سرعت خودش را به دوربین می‌رساند و دستش را به سمت لنز دراز می‌کند تا دوربین را بگیرد.

برای گرفتن عکس‌های معمولی هم مجبورم شکار لحظه کنم چه برسد به عکس‌های غیرمعمولی (مثل وقتی که حوا می‌خواهد از سینه‌ی خودش مروا را شیر بدهد!) که من هنوز نتوانسته‌ام شکارشان کنم.